Ana içeriğe atla

GÖÇ



Yanlış hatırlamıyorsam bana yüz çevirdiğin talihsiz  günün ardından , on altı ay, altı  da mevsim geçti. Tam toparlıyordum aslında, saymayı bırakmıştım pervazlara ürkmeden konan kırlangıçları.
Tam alışıyoruz onlarla birbirimize,  sonbahar geliyor. Belki onların göç yolları da benim evim gibi karanlıktır. Işığın yokluğu kuşlara da korku salar mı ne dersin, kalma ihtimalleri vardır belki. Belki bu yüzden temelli kalacaklarmış gibi sağlam bu çamurdan evleri. İçeride neşe içinde öten bebekleri var ama! 
Az kaldı biliyor musun uçmasına. Güz gelmeden önlerine katacaklar onu.
Yine de yuvasından başını çıkarıp korku içinde aşağı bakan kocaman siyah gözlerini görünce,  ne senin gidebileceğine ne onun uçabilecegine inanmıyordum. Ama ayrılık rüzgarları sonbaharı müjdelerken,  sabah balkonumda bir kanat sesine uyandım. Gözlerimi tavana dikemeden düştü yanağıma bir hatıra  gibi o yumuşak tüyü kırlangıçın, işte gidiyorlardı...
Peki sizin oralara gelmedi mi sonbahar?  Vakti gelmedi mi göçmenin, üşümedin mi hâlâ..
İstersen sen de önüne kat umutlarını, son kez topla nefesini ciğerlerinde ve ikimiz için güçlü  bir kanat çırp. Donsam da bir süredir, yalan söyleyemem,  kalbimde sana ait bir yaz var gelişini bekleyen...


MUSTAFA KEMAL YAVUZ
17.10.2017
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Üzüntü Lambasının Cinleri

En erken anılarımdan biridir bu fotoğraf. Bir kurban bayramı sabahıydı, o yüzden Esin’ le ben cicileri giyinmişiz , babam ve büyük amcam kurban kesecek.  Sahi böyle kaç şey hatırlıyorum o yaşlara dair. Mahallemizde dere vardı mesela hatırlıyorum. Benden büyükler o dereden su içildiğini söylese de , ben yetişemedim. Ben dereyi gördüğümde kadınlar kenarına çömelmiş çamaşır yıkıyordu. Benim çocuğum ise üzerine beton dökülüp, kemik hastanesinden İnci Sokağa kadar merdiven yapılmış halini gördü. Geceleyin ıssız bir vakit o merdivenden yürürseniz, bir çığlık gibi hala  sesini duyabilirsiniz.  Neden geçmişe gidince hep üzülürüm. Eğlenceli şeyler de çok aslında çok gülmüşüz yaşarana dek gözlerimiz.Ama sanırım insan çok özlediği şeyin bir daha geri gelmeyeceğini bildiğinde , tüm duygular üzüntüde birleşiyor. Özlem de , şefkat de , sevgi de , minnet de…Hepsi aynı üzüntü lambasına sığmayı başarıyor. Ne zaman lambanın tozunu temizlemeye başlasan, içinden binlerce cin çıkar. Hepsi iyi...
Yorum Gönder
Devamı

SOSYETE BÖLÜĞÜ / SİRİM PİT

Okuldu, sınavdı, işti derken yaş hafiften kemâle dayandı, yirmi yedi oldu.İki  bin dokuz yılının Ağustos ayında vatanî görevimi yapmak üzere Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından orduya alındım. Alındım derken işte, elimde Dyo boya reklamlı, orta boy bir valiz ile nizamiyeden giriş yaptım. Askerliğini yapan abiler ve arkadaşlardan aldığım tüyo üzerine, mantığımı  Gaziantep 5. Zırhlı Tugay 'ının büyük sürgülü  kapısının ardında bırakıp beş ay beş günlük kısa ama hızlı askerlik macerama, ürkek bir adım attım.  Herkes yeşiller içinde. Karıncalar gibi bir yerlere koşturuyor. Çok kalabalık, ama bu kalabalığa imkan vermeyen gizli bir düzen var. Acemi askerim,  bir an önce bölüğümü bulmaya çalışıyorum. Elimdeki kağıtta  TOW Bölüğü yazıyor. Önüme gelene bölüğümün yerini soruyorum. Bu kadar acele etmeme gerek olmadığını, bölükte bensiz de bir şekilde işlerin yürüyebileceğini henüz idrak edemiyorum. Kağıdımı okuyan bazı erler ve komutanlar "Allah Allah" bi...
Yorum Gönder
Devamı

MUTLULUK ÜZERİNE / ARKA BAHÇEDEKİ YALNIZ TABLOLAR

Yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreğinin, gözümüze en çok sokulan  kavramı da "mutluluk" oldu. Şarkılarda, sözlerde, akıl vermelerde. Varılması gereken zorunlu bir hedef gibi pazarlanıyor yirmi beş yıldır.  Ürünün adı ve satıldığı mecra önemli değil, tesadüfen denk geldiğimiz bir radyo frekansından satılan  bilmem ne yağının, bilmem ne boynuzunun ne idiğü belirsiz   kreminin vadettigi duygunun çıktığı kapı belli artık. En kurumsalından, en ilkeline, şirketlerin üzerimize tüm iyi niyetleri ile abandığı bu soyut tecavüzün adı mutluluk. Kapitalizm, insanların satın alma güdülerini harekete geçiren ana dürtünün "mutluluk " olduğunu keşfettiğinden beri,her şirket sattığı ürünün acayip bir   mutluluk duygusu vereceğini vadediyor. Her yer gülen suratlarla dolu. Herkes satın aldığı biricik ürününün yanına kıvrılmış,mutluluktan ölmek üzere.Bu sarhoşluğu deneyimlememiz için bir tık uzaktalar.Eskiden insanlar kıyıda köşede neyi varsa denkleştirir ev alırdı. Şimdi 4+1 m...
Yorum Gönder
Devamı