KENDİME YAZARIM

Bir zamanlar büyük bir kasabada hasta annesiyle yaşayan fakir ama iyi kalpli bir kız varmış. Annesi ile kırlarda topladığı çiçekleri evde demet yapıp, kasabada satar, akşam da ekmek alıp eve dönermiş. Herkes O'nu çiçekçi kız diye çağırırmış. Yine çiçek demetlerini sattığı yağmurlu bir günün akşamında eve dönerken o günün doğum günü olduğunu hatırlamış çiçekçi kız. Ama bir doğum günü pastası alacak kadar zengin değilmişler. Bir an kendini annesi ile doğum günü pastasının mumlarına üflerken hayal etmiş. Hayalinden çabuk uyanmış çünkü ekmek alacağı fırının önüne gelmiş. Bozuk paralarını küçük elleri ile fırıncıya uzatmış ve sıcak ekmeğini kucakladıktan sonra evinin yolunu tutmuş. O anda önünde ağır yüklerle yürüyen yaşlı kadını fark etmiş. Yaşlı kadına seslenen çiçekçi kız : " isterseniz yüklerinize evinize kadar yardım edebilirim efendim " demiş. Yaşlı kadın gülümsemiş ve bu nazik çocuğun iyilik teklifine teşekkür ederek, " peki küçük hanım, o halde bu k

      Şirketlerde karar alıcılar, önemli kararlar verirken , gelecekteki olasılıklara en doğru tahminle ulaşmak adına, geçmiş verilerden de yararlanıyorlar. Yani " tarih bilimi " ile şirket verilerini harmanlayarak mantıklı ve maksimum fayda sağlayacak bir sonuca varmaya çalışıyorlar.       Literatürde, başlıktaki gibi bir sendrom var mı bilmiyorum ama XVI. Louis 'in son yılları, bence yönetici ve karar alıcılar için konuşulmaya ve kıyaslanmaya değer.                     Dünyanın artık hiç bir zaman eskisi gibi olmayacağı 14 Temmuz 1789 Fransa'sında bir Fransız muhaberat askeri Versay Sarayı 'nın kapısını heyecan ve korku içinde çalar ve kralla görüşmek istediğini söyler. Muhafızlar kralın uyuduğunu ve bunun mümkün olmadığı cevabını verirler. Haberci asker ısrar eder, kendini paralar. Konunun kralın sağlığı ve Fransa ' nın geleceği için çok önemli olduğunu söyleyince, muhafızlar sarayın kapılarını açar O'nu içeri alırlar. Tuvaletsiz ve banyosuz inşa