KENDİME YAZARIM

 Başlıktaki kelimenin anlamı hakkında bir fikriniz yoksa, onu İspanyollar'a ait bir yerel halk oyunu adı sanabilirsiniz. Ancak öyle değil. Dekadans Fransızca bir kelime ve "yozlaşma, çürüme" anlamına geliyor.  Asırlar boyunca, dünya milletleri arasında, asaletinden ve mağrurluğundan ödün vermeden yaşayan, bunu yaparken de bilimin ve zenginliğin nimetlerinden fazlasıyla faydalanan doğu halklarının bugünkü durumunu özetleyen bir kelime aynı zamanda.  Ancak yine de konunun İspanya ile şöyle bir bağlatısını kurabilirim. Onuncu yüzyılda yaşamış, ünlü müslüman tıpçı Zehravi, bir Endülüslü'dür. Zehravi'nin meşhur kitabı Cerrahiye, asırlarca Avrupa üniversitelerinde okutulmuş, bugünün modern Avrupa tıbbının alt yapısını oluşturmuştur. Ancak gelin görün ki, Cerrahiye 'nin Avrupa' daki son baskı tarihi 1778 'dir. İşin Türkçesi, atı alan Üsküdar'ı geçmiştir. Artık Müslümanların kendisi dahi, tıp öğrenimi için Tebriz yada Şam yerine Viyana yahut Paris' i t

 Aç topraklar yutarken Köpüklü suları Bir karabatak havalanır Göz kırparken kayalıklara Anlarsın, Sandalların kumlara Gülüşlerimizin ise  Ağlara takıldığını

        Dünyaya geldiğim gün, sanki bu gün . Düşüvermişim gökten pat diye. Uçsuz bucaksız bir vadinin ortasında yalnız ve kuşkulu. Geçmişim buruşturup atılmış bir kağıt mendil, geleceğim zaten hiç olmamış. Gelecekte bir yerim var şimdi isyan bayrağını dişlerimi sıkarak göndere çektiğim.  Neden diye yankılanan ses tekrar çarpınca  yüzüme, sorunun muhatabının da yine ben olduğumu anlıyorum.  Köleler, kadınlar, atlar, savaşlar ; ırklar, diller, tufan hikayeleri,yine mızrakların ucunda mezhepsel korkular görüyorum.  İlk kim aldatıldı, kim kaybetti sevdiğini ilk... İlk birayı kim içti, kim sarhoş olup şarkı söyledi ilk...  Mutluluğu mağara duvarlarında mumla arayan bir ressamım. Yazdan nefret ediyorum israf diye ve kış güneşine tapıyorum. Varlığını içimde çok olmuş öldüreli, şimdi yokluğunu nefretimle besliyorum. Köprüler kurulur senden bana, asma köprüler. Bizi kavuşturacağına yemin edip söz veren nehirler zamansız yarılır, kaderimi yazarken tanrı güler, yemin eder ama bir ayağını da kaldı