Kusur, insanın kendisi dışında en çok aradığı şeydir . Başkalarındaki kusuru aramaya ayırdığımız vakti, kendimizi aramak, içimize dönmek, kendimizi bilmek için sarf etseydik, muhakkak toplum olarak da daha anlayışlı ve saygılı bireylerden kurulu olurduk. Kusuru aramaya " Sen" den değil "Ben" den başlamak herkesin kendini geliştirdiği toplum modelini öne çıkarır, başarı kaçınılmaz olurdu. Fakat bir istisna hariç, "ben" ; hiç bir zaman "sen" e eşit yada ondan üstün değildir. Bununla birlikte "Ockham' ın Usturası " nı da yanlış yorumlamış olabiliriz. Ockham, " iki eşit arasında kalırsanız basit olanı seçin " demiş. Biz basit olanı seçmekle kolaya kaçmanın aynı şey olduğu sanıyor olabiliriz. Çoğu zaman, kusurların gerçek sahipleri bulunamadığında, ön yargıların devreye girip , suçun en yakındaki kişiye yamanma durumu vardır ki , bu konuya henüz küçük bir çocukken biraz da korkarak şahit oldum ve bunun adını "
Sonra bir şey oldu ve ben yazmaya başladım...