Söylemesi kolay,eyleme geçirmesi en zor davranıştır unutmak. Bazen bir olayı, bazen de bir kişiyi unutmaktır mevzu. “ Olayı” unutmanın ilacı işi zamana bırakmaktır ve bu nispeten kolaydır. Çünkü beyin kötü olayları hatırlamaktan bilinçli olarak imtina eder ve gerçekten çok sıra dışı anlar olmadıkça konuyu bir süre sonra kendiliğinden unutur. Kinini kusacak, hıncını çıkaracak , hesap sorulacak, en hafifinden önüne dikilecek bir kişi yoksa karşımızda, kızsan, köpürsen ne faydadır ? Asıl zor olan, “ kişiyi “ unutmaktır. Çünkü artık fail, fiiliyle vardır işin içinde. Beyin olayı silmeye çalıştıkça, kalp kişiyi hatırlar. İçgüdüsel olan bu eylem bir süre sonra döngüye girer. Beynin apansız öldürdükleri, kalpte zamansız dirildiğinde, kadehlerin şirazesi de kayar. İş takıntıya, obsesyona doğru hızlı bir yelken açarken, kucağına yaramaz bir çocuk gibi oturan anti depresanların prospektüsünü okurken bulur kendini insan. Oysa doğru metinleri ilaç firmaları değil, şairl
Sonra bir şey oldu ve ben yazmaya başladım...